به نام خدا

در ابتدای مطلب تذکر یک نکته را ضروری می‌دانم

عزیرانی که وبلاگ مرصاد را پیگیری کرده باشند، می‌دانند که در این وبلاگ سعی شده تا به دور از پرداختن به موضوعات بی‌ارزش

سیاسی (خصوصا داخلی)، به مطالبی در خصوص جهان اسلام با مصادیق شهدا و آرمان‌های مقدس جهانی اسلام از جمله فلسطین پرداخته شود.
این روزها نیز با نزدیک شدن ایام انتخابات ریاست جمهوری و داغ شدن برخی مسایل که البته برای هرکس می‌تواند شیرینی خاص خود را داشت باشد و برای من نیز، ولی باز ترجیح دادم تا ساحت مقدس این وبلاگ را که تقدسش به دلیل شهدا و مجاهدینی است که در آن از آنها نام برده شده، به این دست مسایل نیالایم، اما در این روزهای اخیر که بازار تبلیغات برای کاندیداها گرم شده و آنها از هر ترفندی برای کسب آرای ملت استفاده می‌کنند، برخی افراد با دستاویز قرار دادن برخی ارزش‌ها که وبلاگ مرصاد در این مدت سعی در احیای آنها داشته و با استفاده از فضای ایجاد شده در میان برخی جوانان، بی‌رحمانه به این ارزش‌ها می‌تازند و با وارد کردن شبهاتی به این مسایل دامن بزنند.
یکی از این اظهار نظرها مربوط به جناب آقای میرحسین موسوی نخست‌وزیر دوران دفاع مقدس است که در اظهاراتی عجیب گفته است: «ما نمی‌توانیم به عزت مردم لبنان و فلسطین بپردازیم ولی عزت مردم خود را نادیده بگیریم.»(نقل به مضمون)

آقای موسوی!

روزی که این اظهار نظر را از شما شنیدم، گفتم حتما منظورتان این نبوده و یا رسانه‌ها آن را درست منتقل نکرده‌اند و یا خیلی خوشبینانه اینکه شاید در جو انتخابات حرفی از دهانتان پریده و الان از آن پشیمان باشید.

ولی وقتی در برنامه‌های دیگر آن را تکرار کردید و خصوصا در دانشگاه گیلان که خود نیز حضور داشتم به وضوح دیدم که در کلیپی که از شما پخش شد، این جمله به عنوان یکی از شاه‌جمله‌هایتان پخش گردید و با تشویق بی‌نظیر حضار همراه شد و شما دم بر نیاورید دیگر تردیدی نکردم.

میرحسین موسوی در سفر انتخاباتی خود در جمع دانشجویان دانشگاه گیلان

باید به شما گفت که آقای نخست وزیر دوران دفاع مقدس!

اولا چه کسی گفته که ما عزت مردم خود را نادیده بگیریم که حالا شما به عنوان ناجی عزت مردم چنین سخنانی بر زبان می‌رانید؟
آقای موسوی که داعیه یار امام بودنتان گوش فلک را خراش داده!
در کدام سخن آن رهبر فقید، عزت مردم ایران در برابر عزت مسلمانان دیگر عنوان شده که حالا شما با این حرف شبهه ای در اذهان پروراندید که حالا برخی باور کنند که آیا براستی این چنین است؟ اگر نه پس چه دلیل دارد تا با مطرح کردن چنین شبهه‌ای اذهان مردم را مشکوک کنید؟
آقای رییس فرهنگستان هنر!
ما مسلمانیم و مسلمانی مرز نمی‌شناسد که شما بخواهید تقسیم بندیمان کنید.
آقای نخست وزیر سابق!
به صلاح نیست که به سابقه خوب خود برای به دست آوردن چند رای ناچیز! اینگونه چوب حراج بزنید و هم‌کلام با کسانی بشوید که آن معلم بزرگتان تمام عمرش را با آنها جنگید.
آقای میرحسین!
ما از رهبر کبیرمان یاد گرفته‌ایم که از زدن حرف‌های حق و احقاق حقوق مسلمانان در مجامع بین‌المللی نترسیم و ناراحت نباشیم که زدن این حرف‌ها به تیریج قبای صاحبان قدرت‌های استکباری بربخورد و به قول شما در مجامع بین المللی با ترک جلسه آبروی‌مان را ببرند و این چنین دنیای استکبار را به دشمنی با خود ترغیب کنیم تا با صدور قطعنامه به ما فشار آورند.
آقای موسوی!
نترسید و نترسانید!
با طرح موضوعی مانند هولوکاست و بیان جنایات زالوصفتان جامعه جهانی، که به فرموده رهبر معظم انقلاب موجب شجاع شدن ملت‌ها می‌شود، این نظام لطمه‌ای نخواهد دید، هرچند تمام دنیا علیه ما صف‌آرایی کنند.

آقای نخست وزیر دوران دفاع مقدس!

اگر از بیان این حرف‌ها در مجامع بین المللی ناراحت می‌شوید و معتقدید موجب دشمن‌تراشی علیه جمهوری اسلامی ایران می‌شود، لطفا یقه بنیانگذار انقلاب اسلامی را بگیرید که با یک جمله تمام دنیا را به مبارزه می‌طلبید!
تعجب می‌کنم زمانی که در راس قدرت بودید چرا در برابر این دشمن تراشی آن مرد نایستادید و امروز چگونه چنین جراتی پیدا کرده‌اید.
آقای کاندیدای دهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری!
من در شان خود نمی‌دانم که جواب سخنانتان در بحث‌های انتخاباتی را بدهم هرچند همه آنها جواب دارند و در اصل حرف مهی نیستند جز پاره‌ای کلی‌گویی ولی شما را دعوت می‌کنم که قدری به حرف‌ها و مواضع گذشته خود رجوع کنید.
آقای میرحسین!
در برخی سخنان خود گفته‌اید هزینه‌های بین المللی ما برای کشورهای دیگر باید در راستای منافع ما باشد و این را مشخصا در جواب دانشجویی گفتید که در گیلان از شما پرسید: «نظرتان در رابطه با کمک ایران به کشورهایی مانند عراق و فلسطین و افغانستان چیست؟»
آقای عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام!
همگان این حرف را قبول دارند ولی باز هم شما با این سخن به ایجاد شبهه پرداختید تا برخی از خود بپرسند: «آیا واقعا این چنین نیست؟»
یعنی آیا ما بدون هیچ نفعی به ملتی مانند ملت فلسطین کمک می‌کنیم؟
هرچند به عنوان یک مسلمان که پیامبرش فرمود: «اگر کسی فریاد مسلمانی را بشنود و به یاری او نرود مسلمان نیست» معتقدم ما بدون چشم داشت باید به یاری آنها برویم چون پیامبر هیچگاه نگفت به مسلمانی که کمک می‌خواهد، اگر نفعی می‌برید، کمک کنید. ولی حتما خود شما هم می‌دانید که کمک کردن به مردم فلسطین یا لبنان که شما عزت آنها را در مقابل عزت مردم ایران معرفی کردید، چه منافعی برای ما دارد ولی برای تنویر افکار عمومی که شما رندانه از آنها پنهان می‌کنید، می گویم که چه کسی است که نداند این مجاهدان مظلوم به نمایندگی از ماست که در خط مقدم نبرد با شیطان می‌جنگند؟
اگر این جمله را از ما باور نمی‌کنید، پس برایتان می‌گویم که:
روزنامه لس‌آنجلس تایمز در روز 4 ژانویه 2009 مقاله‌ای به قلم یوسی کلاین هالوی و مایکل بی‌اورن به چاپ رساند و در آن گفت: شواهد و قرائن نشان می‌دهد که حماس به نمایندگی از ایران در منطقه در حال جنگ است.

آقای میرحسین!

با سرپا بودن این مردم رنج کشیده است که اسراییل به سراغ ما نمی‌آید و اگر روزی خیال اسراییل از جانب لبنان و فلسطین راحت شود بی‌درنگ خواهد آمد به سراغ ما!
پس چه نفعی بالاتر از این برای شما سودجویان هزینه‌های بین المللی؟
آقای کاندیدای ریاست جمهوری!
من کاری به فضای تبلیغاتی و کثیف انتخابات ندارم که در آن برخی افراد حرف‌هایی می‌زنند که شاید به آن اعتقاد قلبی ندارند و افرادی هم هستند که این روزها برایشان «یوم تبلی السرائر» است ولی به عنوان یک ایرانی که برنامه‌های کاندیداها را پیگیری می‌کنم، از شما می‌خواهم که برنامه‌های خود را در رابطه با مسایلی که به دولت ایراد می‌گیرید، ارائه دهید و به صورت ارزش‌های ما پنجه نیندازید، چرا که ما این مسایل را برنمی‌تابیم!

همین

نوشته شده در پنج شنبه 88 اردیبهشت 31ساعت ساعت 11:32 صبح توسط منتظر| نظر بدهید
طبقه بندی: انتخابات میرحسین فلسطین